ETAPPE 4 Muiderberg-Bussum
De Hakkelaarbrug levert bij mij een vreemd gevoel op. Telkens als ik de naam lees denk ik aan de een of andere Amsterdamse crimineel. Hier, in dit gehucht, vindt men het echter crimineel dat de verderop gebouwde spoorbrug voor zoveel herrie gaat zorgen. Voor mij is het een opvallende reactie, deze mensen zitten toch altijd al in de herrie? Wie hier loopt hoort het verkeer voortdurend van alle kanten op zich afkomen. Zelfs de stilte van het Naardermeer wordt door het geruis van de snelweg en elke 7 minuten door een trein verstoort.
Als het Westerborkpad een moment van bezinning kent dan is dat wel langs de borden van het Naardermeer. Het is er prachtig.
Ruim honderd jaar geleden was de dreiging van demping met huisvuil de aanleiding tot het oprichten van de Vereniging tot behoud van Natuurmonumenten. In november 1904 wilden de Burgemeester & Wethouders van Amsterdam het Naardermeer dempen met stedelijk afval. Dit vormde de aanleiding voor Jac. P. Thijsse en E. Heimans om de Vereniging tot behoud van Natuurmonumenten op te richten en het Naardermeer aan te kopen. Met obligaties lukte het Natuurmonumenten om het gebied in 1906 te verwerven. Door de verkoop van riet en door de visserij bracht het Naardermeer uiteindelijk voldoende geld op om uiteindelijk de lening af te lossen.
Het Naardermeer is een natuurlijk meertje ontstaan aan het eind van de voorlaatste ijstijd. Daarna is de vorming van dit meer beïnvloed door veenriviertjes en overstromingen van de Vecht en mogelijk ook de Zuiderzee. In de 14e eeuw werd het Naardermeer al afgedamd. Tot dat moment was het meer een gevaar voor de omgeving, daarna werd de omgeving echter een gevaar voor het Naardermeer. Drie pogingen werden ondernomen om het meer leeg te pompen. De inpolderingen mislukten door oorlog (1672) onvoldoende molencapaciteit (1804) en een mislukt stoomgemaal. Dat laatste apparaat was te kostbaar in gebruik.
In de verte zie ik een overblijfsel van de tweede poging, Molen de Onrust, ook kom ik langs de Machine een woonhuis waarin ooit het stoomgemaal draaide.
De zon op het water en de vele vogels geven de wandeling tot aan Naarden iets bijzonders. In mijn fantasie ervaar ik het Nederland van de 11e en 12e eeuw, een nat en drassig meeras. Na het naambordje Naarden is het zoals je mag verwachten, veel woonsteen. Eindeloos lijkt de wandeling door de straten van Naarden naar het station in Bussum.
